παλιά και νέα

[greek readers]

Θυμάμαι την πρώτη φορά που έπιασα περιοδικό μόδας στα χέρια μου.πρέπει να ήμουν τόσο μικρή που αντί να θαμπωθώ με το περιεχόμενο,εγώ  ξετρελάθηκα με το ιλουστρασιόν χαρτί,-τόσο γυαλιστερό,τόσο διαφορετικό από αυτό της εφημερίδας που διάβαζε η μαμά μου και τόσες πολλές φωτογραφίες μέσα με όλα όσα ονειρεύονται τα κορίτσια όλου του κόσμου-μικρά και μεγάλα και τόσα λίγα γράμματα!

 Ο καιρός πέρασε και εγώ μεγάλωσα (όχι πολύ) και συνέχιζα να διαβάζω περιοδικά.
Δεν άργησε να έρθει ο καιρός που ανακάλυψα πως με λίγο κόπο και μία έξτρα βόλτα στο κέντρο της Αθήνας μπορούσα να βρω τα περιοδικά μόδας που κυκλοφορούσαν στο εξωτερικό.
Οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες και πάντα χαμένα έβγαιναν τα ελληνικά.
Δεν ήταν όμως λίγες φορές που έπεφταν τεύχη ελληνικών περιοδικών στα χέρια μου που ήταν ισάξια των περιοδικών της αλλοδαπής.
Κατά καιρούς έχω λατρέψει τεύχη της Vogue,  του Ηarper's Bazaar,  του Elle.
Αλλά αυτό ήταν παλιά. Έχω σταματήσει να διαβάζω ή καλύτερα να αγοράζω ελληνική Vogue χρόνια τώρα. Μεγάλη απώλεια η οποία αντισταθμιστηκε τότε από το Harper's Bazaar και αργότερα από το L'Officiel (επί Ελεονώρας Φέτση απλά το λα-τρευ-α).
Το ότι η έντυπη δημοσιγραφία αντιμετωπίζει κρίση είναι γνωστό και δεν είναι η θέση μου αλλά και ούτε η προθεσή μου να το σχολιάσω.Το ότι τα περιοδικά από τρίτομες εγκυκλοπέδιες εχουν πια το μέγεθος φυλλαδίου σούπερ μάρκετ είναι κάτι το οποίο έχει γίνει αντιλιπτό από όλους μας, όπως και το γεγονός ότι  τα περιοδικά μόδας ώρες ώρες μοιάζουν να απευθύνονται στη Γιάννα Δασκαλάκη Αγγελοπούλου και ΜΟΝΟ (που και αυτή σιγά μην τα διαβάζει γιατί αν ξεφύλλιζε έστω και μισό περιοδικό δε νομίζω να συνέχιζε να ντύνεται έτσι).
Το να βλέπω όμως ως θέμα στο Bazaar  ''νέα κομμάτια που ανανεώνουν τα παλιά σας ρούχα'' με κάνει να θέλω να βγω έξω από τα ρούχα μου και ας είναι εκείνο το t-shirt Theory που αγόρασα μόλις προχθές και θέλω να το σχολιάσω!
Ο τίτλος προσβάλλει την αισθητική μου και με κάνει να μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή που έδωσα τα ωραία μου ευρουλάκια για να αγοράσω το περιοδικό.
Bazaar ήδη με έχεις απογοητεύσει αρκετά τεύχη τώρα  μιας και τα ατοπήματά σου είναι όλο και συχνότερα παρολαυτά σου έδινα πάντα μία δέυτερη ευκαιρία αλλά μετά από αυτό νομίζω με έχασες οριστικά.
Προσπαθούσα να μην ''εκνευρίζομαι'' ιδιαίτερα με κάποια από τα κειμενά σου που ήταν εκτός τόπου και χρόνου μιας και οι πλειοψηφία αυτών προέρχοταν από τις ξένες εκδόσεις. Όταν όμως παρουσιάστηκαν αντίστοιχα κείμενα με ελληνικές υπογραφές άρχιζε σιγά σιγά κάτι να σπάει μέσα μου. Σήμερα μου έδωσες τη χαριστική βολή!
Πόσο λιγότερο προσβλητικό θα ήταν ένα '' νέα κομμάτια που ανανεώνουν τα ρούχα της περσινής σαιζόν'', από τα ''παλιά σας ρούχα'' που εμένα με κάνει να σκέφτομαι το παλιο πολυφορεμένο παλτό μου, που όσα καινούργια τζιτζιμπρίκια και να του προσθέσω πάλι θα φαίνεται παλιό και φθαρμένο.
Το παλιό είναι παλιό και για πολλούς είναι ίσως το μόνο που διαθέτουν.
Δεν έχουμε ανάγκη από κάποιον να μας το υπενθυμίζει -αλλά και να μας προτείνει τρόπους να το ανανεώσουμε- όταν σε πολλές περιπτώσεις η μόνη ανανέωση που σηκώνει η κατάσταση  είναι να πάρουμε ένα καινούργιο.
Δε θα το έκανα τόσο ζήτημα  αν  το περιοδικό στο οποίο αναφέρομαι δεν  κυκλοφορούσε μαζί με εφημερίδα της Κυριακής, πράγμα που σημαίνει ότι μπάνει σε πολλά περισσότερα σπίτια από ότι συνήθως.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι θα το έκανα, γιατί μερικές φορές η προσοχή στις λεπτομέριες είναι που κάνει τη διαφορά!